2022-02-22
Aby
ochronić składniki osobistego majątku przed egzekucją komorniczą,
dłużnicy często wyzbywają się ich na rzecz osób
trzecich. Choć może się wydawać, że w takich okolicznościach
wierzyciel „ma związane ręce”, to tylko pozory. Dzięki skardze
pauliańskiej może dochodzić swoich praw.
Skarga
pauliańska
to korzystny dla wierzycieli mechanizm prawny, który
pozwala im dochodzić swoich praw, jeśli
dłużnik - w obawie przed egzekucją komorniczą - wyzbywa się swojego
majątku na rzecz osób
trzecich - małżonka, dzieci, członków
dalszej rodziny czy przyjaciół. Czym jest i jak w praktyce
działa?
Zasady
działania skargi pauliańskiej definiują zapisy Kodeksu cywilnego.
Zgodnie z Art.527:
Gdy
wskutek czynności prawnej dłużnika dokonanej z pokrzywdzeniem
wierzycieli osoba trzecia uzyskała korzyść majątkową, każdy z wierzycieli może żądać uznania tej czynności za bezskuteczną w stosunku do niego, jeżeli dłużnik działał ze świadomością
pokrzywdzenia wierzycieli, a osoba trzecia o tym wiedziała lub przy
zachowaniu należytej staranności mogła się dowiedzieć.
Czynność
prawna dłużnika jest dokonana z pokrzywdzeniem wierzycieli, jeżeli
wskutek tej czynności
dłużnik
stał się niewypłacalny albo stał się niewypłacalny w wyższym
stopniu, niż był przed dokonaniem czynności.
Jeżeli
wskutek czynności prawnej dłużnika dokonanej z pokrzywdzeniem
wierzycieli uzyskała korzyść majątkową osoba będąca w bliskim
z nim stosunku, domniemywa się, że osoba ta wiedziała,
iż
dłużnik działał ze świadomością pokrzywdzenia
wierzycieli.
Jeżeli
wskutek czynności prawnej dłużnika dokonanej z pokrzywdzeniem
wierzycieli korzyść majątkową uzyskał przedsiębiorca
pozostający z dłużnikiem w stałych stosunkach gospodarczych,
domniemywa się, że było mu wiadome, iż dłużnik działał ze
świadomością pokrzywdzenia wierzycieli.
Aby skorzystanie ze skargi pauliańskiej było możliwe, niezbędne jest spełnienie (w sposób łączny) następujących warunków:
istnienie zaskarżonej wierzytelności pieniężnej;
niewypłacalność dłużnika spowodowana dokonaniem określonej czynności prawnej (np. zawarciem umowy darowizny czy sprzedaży mienia);
świadome działanie dłużnika mające na celu ukrycie (rozumiane jako sprzedanie, darowanie) swojego majątku w celu pokrzywdzenia wierzyciela;
uzyskanie korzyści majątkowej przez osobę trzecią;
wiedza osoby trzeciej (lub przy zachowaniu należytej staranności możliwość dowiedzenia się), że dłużnik działa ze świadomością pokrzywdzenia wierzyciela.
Mówiąc
nieco prościej - skargę
pauliańską można zastosować, jeśli
dłużnik
działa w sposób
świadomy i przekazuje składniki swojego majątku osobom trzecim w celu uchylenia się przed odpowiedzialnością za własne długi.
Osoby trzecie także muszą wiedzieć (lub przy zachowaniu należytej
staranności mogą się dowiedzieć), że podpisując z nimi umowę,
nieterminowy płatnik działa z premedytacją, na szkodę
wierzyciela.
Aby
precyzyjnie wyjaśnić praktyczny aspekt skargi pauliańskiej,
posłużymy się konkretnym przykładem.
Kilkanaście
miesięcy temu Tomasz zaciągnął prywatną pożyczkę gotówkową.
Z powodu utraty głównego źródła
dochodu nie był w stanie jednak terminowo spłacać rat. Jak
nietrudno zgadnąć, już kilka dni po terminie wymagalności
wierzyciel rozpoczął miękką
procedurę windykacyjną, a kiedy ta nie przyniosła efektów - skierował sprawę na drogę sądową. Efektem postępowania było
uzyskanie nakazu zapłaty wraz z tytułem wykonawczym, a na ich
podstawie - przekazanie sprawy komornikowi. Aby uniknąć utraty
majątku, dłużnik podpisał ze swoim synem Krzysztofem umowę
darowizny, przekazując mu należącą do niego nieruchomość oraz
auto osobowe. W takich okolicznościach wierzyciel ma prawo wnieść
skargę
pauliańską
o uznanie umowy darowizny za bezskuteczną względem wierzyciela.
Jeśli
sąd
ją uwzględni, przeprowadzenie egzekucji z nieruchomości i pojazdu
będzie możliwe. Co ważne - dla Krzysztofa umowa darowizny wciąż
będzie miała moc prawną. Po spieniężeniu składników
majątku i przekazaniu środków
ze sprzedaży wierzycielowi resztę pieniędzy komornik przekaże
Krzysztofowi, czyli aktualnemu właścicielowi obu dóbr.
Głównym
celem skargi pauliańskiej jest doprowadzenie do sytuacji, w której
sąd uzna czynność prawną pomiędzy dłużnikiem a osobą trzecią
za bezskuteczną. Jeśli tak właśnie się stanie, składniki
majątku nie wrócą
w posiadanie dłużnika, ale komornik będzie mógł
dokonać z nich egzekucji.
Wierzyciel
może złożyć skargę
pauliańską
w terminie pięciu lat od daty czynności prawnej, którą
chce uznać za bezskuteczną.
Skarga
pauliańska
nie znajdzie zastosowania, jeśli od daty czynności prawnej, którą
chce uznać za bezskuteczną, minęło więcej niż 5 lat. Wierzyciel
nie skorzysta z niej także wtedy, jeśli któryś
ze wskazanych w akapicie „Jakie warunki trzeba spełnić, aby
skorzystać ze skargi pauliańskiej?” warunków
nie zostanie spełniony.
Administratorem Państwa danych osobowych jest Biuro Informacji Gospodarczej InfoMonitor S.A. z siedzibą w Warszawie, ul. Zygmunta Modzelewskiego 77a, 02-679 Warszawa (dalej: „BIG InfoMonitor”). więcej...